نسیم ادب

به نام خدا

بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ(1) اللَّهُ الصمَدُ(2) لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ(3) وَ لَمْ یَکُن لَّهُ کفُواً أَحَدُ(4)

بنام خداوند بخشنده مهربان
1 - بگو: خداوند یکتا و یگانه است .
2 - خداوندى است که همه نیازمندان قصد او مى کنند:
3 - نزاد و زاده نشد.
4 - و براى او هرگز شبیه و مانندى نبوده است .

مَلِکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی

مَلِکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی 

           نروم جز به همان ره که توام راه نمایی 

همه درگاه تو جویم همه از فضل تو پویم 

               همه توحید تو گویم که به توحید سزایی 

تو زن و جُفت نداری تو خور و خُفت نداری 

                 احد بی زن و جُفتی مَلِک کامروایی 

نه نیازت به ولادت نه به فرزندت حاجت 

            تو جَلیلُ الجَبَروتی تو نَصیرُ الأُمرایی 

تو حکیمی تو عظیمی تو کریمی تو رحیمی 

               تو نماینده فضلی تو سزاوار ثنایی 

بری از رنج و گدازی بری از درد و نیازی 

              بری از بیم و امیدی بری از چون و چرایی 

بری از خوردن و خُفتن بری از شرک و شبیهی 

       بری از صورت و رنگی بری از عیب و خطایی

نتوان وصف تو گفتن که تو در فهم نگنجی

          نتوان شِبه تو گفتن که تو در وهم نیایی

نَبُد این خلق و تو بودی نَبُوَد خلق و تو باشی

           نه بجُنبی نه بگردی نه بکاهی نه فزایی

همه عزی و جلالی همه علمی و یقینی

        همه نوری و سروری همه جودی و جزایی

همه غیبی تو بدانی همه عیبی تو بپوشی

        همه بیشی تو بکاهی همه کمّی تو فزایی

اَحَد لَیسَ کَمِثلِه صَمَد لیَسَ لَهُ ضِدّ

        لِمَنِ المُلک تو گویی که مر آن را تو سزایی

لب و دندان سنایی همه توحید تو گوید

          مگر از آتش دوزخ بودش روی رهایی

از حکیم سنایی غزنوی

زندگی نامه حکیم سنایی غزنوی (545-473 هق)

ابوالمجد مجدود‌ بن آدم سنایی غزنوی، یا حکیم سنایی از بزرگ‌ترین شاعران قصیده‌گو و مثنوی‌سرای زبان فارسی‌ست که در سده? ششم هجری‌ می‌زیسته است

سنایی چند سالی از دوران جوانی را در شهرهای بلخ و سرخس و هرات و نیشابور گذراند. می‌گویند در زمانی که در بلخ بود به کعبه رفت. بعد از اینکه از مکه بازگشت مدتی در بلخ ماند.

وی در سال 518 قمری به غزنین برگشت. یادگار پر ارزش سفرهایش مقداری از قصاید وی می‌باشد.

سنائی دیوان مسعود سعد سلمان را، هنگامی که مسعود در اسارت بود، برای او تدوین کرد و با اهتمام سنایی، دیوان مسعود سعد همان زمان ثبت و پراکنده شد و این نیز از بزرگواری سنایی حکایت می‌کند.

حکیم سنائی در سال 545 هجری قمری در زارگاه خود، غزنه چشم از جهان فروبست.

http://hamshahrionline.ir/details/100860